Ik sta bij hem te kijken. Een paar weken was hij bij ons. Het laatste stukje van zijn levensweg mochten we hem verzorgen. Dagelijks zat hij gezellig bij ons aan tafel te eten. Op vrijdag at hij een lekkerbekje. Daar genoot hij zichtbaar van. Hij was altijd blij en dankbaar. Z'n familie was kind aan huis. Ook voor hun mochten we er zijn. Vannacht is hij rustig overleden. Ik sta bij hem, kijk naar hem, hij straalt rust uit. Alsof er een kleine lach om z'n mond speelt en hij zeggen wil, 't is goed zo. Straks wordt hij opgehaald. Dan nemen we afscheid van hem en van zijn familie. Dan is het bed weer leeg, in afwachting van een nieuwe gast. Leven en dood, ze liggen in een hospice dicht bij elkaar.