• Met een hart voor mensen.
  • Bel mij op 06-53717282

Mattheus 11: 28-31 Kom tot rust

Zijn jullie er ook zo moe van, van al dat gedoe met dat corona-virus. Je kunt niets meer zo maar doen. Alle spontaniteit verdwijnt. Niet samen de boodschappen doen of samen zomaar een dagje weg gaan of even op een terrasje gaan zitten. In het OV met zo'n vreselijke muilkorf op je gezicht. Zo'n benauwd doekje. Bij alles wat je doet moet je nadenken, want voor je het weet doe je iets niet goed, kom je te dicht bij elkaar.

En het lijkt dan wel of er achter elke boom een boa staat, die je een forse boete kan geven. Zelfs op zondagmorgen naar de kerk gaan, kon niet en kan nu nog maar beperkt. Je moet je aanmelden. Niet te dicht bij elkaar komen, maar anderhalve meter afstand houden. 't Is niet wat je gewend bent en wat je zou willen. Het lijkt of we een deel van onze vrijheid kwijt zijn. En veel mensen hebben het ook wel een beetje gehad. Je wordt er ook zo moe van, van dat voorzichtige. Je wilt er weer uit, samen boodschappen doen, samen op vakantie. Je wilt weer bij elkaar op bezoek, elkaar omhelzen, dichtbij elkaar kunnen komen. Je wilt hier graag zingen. En elkaar kunnen begroeten, zoals je dat altijd deed. Maar het mag niet. En het blijft nog steeds spannend. Want niemand weet hoelang dit nog gaat duren? Gaat dit ooit weer voorbij, of wordt het nog erger? We leven onder het juk van de corona. Je verlangt weer terug naar het normale leven.

 

Maar ook in dat normale leven kan het je behoorlijk tegenzitten. Kan het leven soms anders verlopen dan je had gewild. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Ineens kun je zomaar zonder werk komen te zitten, of word je ziek. Hoe rustgevend klinken dan die woorden van de Here Jezus, juist in deze tijd. Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en gebukt gaan onder lasten, dan zal Ik je rust geven. Kom maar naar mij, jullie die zuchten onder die coronamaatregelen, misschien wel bang zijn en moe, of jullie die zuchten onder de last en het juk van het leven, dan zal ik je rust geven.

 

Jezus wil je rust geven. Maar wel op een andere manier dan we zouden verwachten. Want Hij neemt die last en dat juk niet van je af. Hij maakt het wel lichter en zachter. Ik moet bij deze woorden denken aan psalm 23, die herderspsalm. In die psalm zegt de psalmist, zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen kwaad, want U bent bij mij. Hoor je dat goed. God tilt je niet over dat dal van diepe duisternis heen, Hij gaat samen met jou er doorheen. Hij is bij je als je helemaal in het dieptepunt zit. Als het leven moeilijk is. Ook al merk je dat misschien niet zo op dat moment, je mag er op vertrouwen dat het zo is. Dat is ook geloven. De Heer is bij je en Hij klimt samen met jou dat dal weer uit. Hij laat je er sterker weer uitkomen, een ervaring rijker. Eigenlijk kom je datzelfde hier tegen. Want Jezus neemt die last van het leven, dat juk niet van je af. Mijn last is licht en mijn juk is zacht. Een juk is niet alleen zo'n ding op je hals waar je emmers water aan kunt hangen. Maar een juk is ook een soort van halster waarin één of twee ossen voor de ploeg kunnen staan. Ik denk dat dat het juk is wat Jezus je oplegt. Zo één waarin Hij naast je loopt, met meeloopt. Waarin Hij je wil leren, wat een leven met Hem betekent en hoe je inhoud daaraan kunt geven.

 

Want wat kunnen we als mens druk zijn om goed te leven. Zo te leven als Jezus ons leerde. Elke dag te leven zoals de bijbel het ons voorschrijft. Om elke dag tot de conclusie te komen dat we daarin falen. Dat we telkens weer tekort schieten. Ooit gaf God de wet aan Mozes. Om daarmee een samenleving te vormen, waarin het draaide om Gods liefde voor de mens en de liefde van de mens voor God en voor elkaar. God gaf ons de wet om te leven, om lief te hebben. Maar in plaats daarvan werd de wet onze aanklager. Hoe je ook je best doet, je komt steeds te kort. De wet maakt eigenlijk alleen maar je eigen zwakheid zichtbaar. Je zou er een minderwaardigheidscomplex van krijgen. Doodmoe kun je er van worden. Dat gold ook voor de mensen tegen wie de Here Jezus dit zei. Ook zij gingen gebukt onder de last van een zwaar juk, dat hun was opgelegd door de schriftgeleerden en Farizeeers. Het juk van de wet. De wet van Mozes, die inmiddels al was uitgewerkt tot 613 bepalingen, waaraan mensen zich moesten houden. Mensen leggen elkaar allerlei regels en wetten op, willen je voorschrijven hoe je als een christen bijbelgetrouw moet leven. Toen, maar ook vandaag nog steeds. Proberen bijbels te leven, elkaar wetten en regels voorschrijven, kan worden tot een zwaar juk, wat je elkaar oplegt.

 

Leer van Mij, zegt de Here Jezus, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Nou moet je even op de volgorde letten, waarin de Here Jezus deze dingen zegt. Eerst nodigt Hij je uit om bij Hem tot rust te komen. Vanuit die rust laat Hij je zien en wil Hij je leren om zo te leven als Hij deed. Door bij Hem te blijven, naast Hem te lopen. Hoevaak zijn we niet druk bezig om zo te leven als de Here Jezus het ons leerde. Je bent tot geloof gekomen, en je wilt dat door je leven heen laten zien. En je doet je best. Je luistert en je kijkt hoe anderen dat doen, je leest de bijbel. En je leest over de andere wang toekeren, over alles wat je hebt verkopen, over de minste durven te zijn, over vergeven. Je doet je best, maar dat vergeven kan wel een dingetje zijn, en je ervaart de moeilijkheid van die andere wang, als je iemand al een 'peer' hebt teruggegeven. En dan had ik het nog niet eens over alles verkopen en de minste durven te zijn? De moed zou je toch in de schoenen zakken. Gelukkig zijn er nog heel veel mensen die zeggen, dat je al die dingen niet zo letterlijk moet nemen. Het gaat om de geest. Dat maakt het allemaal wel een beetje makkelijker. Maar is dat ook zo? Of hebben we het nodig om al die dingen te relativeren, omdat we anders zo tekort schieten?

 

Jezus draait alles om. Probeer het nou niet vanuit je zelf te doen. Stop daar nou mee! Dat telkens tegen je tekortkomingen aanlopen, dat maakt je alleen maar vreselijk moe. Het levert je alleen maar frustraties en een minderwaardigheidscomplex op. Jezus nodigt je uit, om eerst eens aan zijn voeten te komen zitten, te luisteren naar Zijn stem. Je mag je levenlang samen met Hem oplopen, deel uitmaken van zijn leerschool. Leer van mij, zegt Jezus. Het eerste dat Hij ons wil leren is, dat we rust mogen hebben bij Hem, middenin de onrust van dit leven. Dat we niets moeten, dat we ons niet overal hoeven te laten gelden. Dat je niet altijd en overal vooraan hoeft te staan. Vanuit die rust wil Hij je leren zachtmoedig te zijn en nederig van hart. Om van Hem te leren.

 

Jezus geeft rust. Vanuit die rust, mag je je geborgen weten in Gods hand. Ook in deze tijd van crisis, waarin niemand weet welke kant het uit gaat. Even 'gedwongen' bij de Here Jezus gaan zitten. Een tijd ook waarin voor jezelf misschien wel zichtbaar wordt wat je mist en wat niet, ofwel wat voor jou belangrijk is en wat minder belangrijk is. Dat kan best confronterend zijn, als je ontdekt dat iets wat je altijd belangrijk hebt gevonden, ineens minder belangrijk lijkt te zijn. Maar wat kan die wetenschap dan ook een rust geven. Het juk dat Hij je oplegt, dat is dat je mag genieten van zijn aanwezigheid in jouw leven. Dan kunnen al die beperkingen die ons vandaag worden opgelegd, zomaar ineens een zegen worden. Dan kan het stil zijn, het een tijdje niet kunnen zingen, ook zomaar een weldaad worden. Dan is het misschien ook wel goed om eens een tijdje niet te zingen, maar te luisteren naar de stilte. En stilte hoeft niet persé de afwezigheid van geluid te zijn. Even stil zijn voor het aangezicht van God, even terug in je binnenkamer om daar de Heer te ontmoeten. Even alleen zijn met je Vader, die jou in het verborgene ziet. Misschien dat je nog meer dan anders, leert om Gods aanwezigheid te ervaren. Missschien hoor je in die stilte Gods lofzang, waarin Hij zijn liefde voor jou bezingt.

 

Dan is het misschien wel goed om een tijdje wat verder uit elkaar te zitten, dan komt er ruimte. Dan kan God wat dichterbij je komen. Dan kan Hij zitten op die lege stoel naast je. Ruimte en stilte, horen bij elkaar, in de stilte ontstaat ruimte om een ontmoeting te hebben met de Heer.

 

De hemel kunnen we met al ons ploeteren en zwoegen niet verdienen, ook al doe je nog zo je best. Dat is Gods genade, Gods liefde voor jou. Jezus roept je ook vandaag nog, kom bij Mij, kom tot rust, vergeet even alles om je heen, al je gezwoeg, al je tegenslagen en geniet van je geloof. Leer om stil te zijn. Geniet van het feest van Gods genade.

 

Amen.