Nog niet zolang geleden zag ik een lijst van landen waar geen geloofsvrijheid is en christenen worden vervolgd en gedood vanwege hun geloof. Landen waar machthebbers bepalen welk geloof je wel of niet mag aanhangen. En je voor je leven moet vrezen, als je 'verkeerd' gelooft.
Wanneer je de hongerige schenkt wat je zelf nodig hebt en de verdrukten gul onthaalt, dan zal je licht in het donker schijnen, je duisternis wordt als het licht van het middaguur. (Jesaja 58:10)De hongerigen geven wat je zelf nodig hebt, dat gaat verder dan delen. Dat gaat over weggeven wat je hebt, eerst de ander te eten geven en dan zelf pas eten. Was dat ook niet wat Jezus zei tegen de rijke jongeling? Geef alles wat je hebt weg aan de armen en volg dan Mij. Jezus volgen, dat is niets voor jezelf houden, dat is zelf honger lijden om de ander te laten eten.
Een koranverbranding in Arnhem en een hoop onrust daaromheen. Een klein item, een paar dagen geleden, in het nieuws. Vandaag hoor ik er niets meer over, we lijken het alweer te zijn vergeten. Waarom doen mensen zulke dingen? En ik kan maar één ding bedenken. Om mensen te schofferen, te kleineren en te beledigen. Waarom worden er geen Kamervragen over gesteld of een Kamerdebat over aan gevraagd? Waarom zijn we als gelovigen stil en laten we ons hierover bijna niet horen? Waarom hoor ik geen statement hiertegen vanuit de kerk?
Wanneer je de hongerige schenkt wat je zelf nodig hebt en de verdrukten gul onthaalt, dan zal je licht in het donker schijnen, je duisternis wordt als het licht van het middaguur. (Jesaja 58:10)
De beschermwaardigheid van het leven. Wanneer begint die? Direct na de conceptie, bij de geboorte of op een tijdstip ergens daartussenin.
Heb elkaar lief. Zoals Ik jullie heb lief gehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.
Een oud lied dat veel in adventstijd wordt gezongen. Hoe vaak heb ik het al gezongen? Vorige week vrijdagmiddag tijdens de weeksluiting in één van de verzorgingshuizen, gaf ik het lied ook op. Het orgel zette in, ik luisterde en tot mijn grote verbazing hoorde ik de organist een voor mij onbekende melodie spelen.
Nog niet zo lang geleden hoorde ik dit lied op de radio. Mijn gedachten gingen uit naar al die mensen, die niemand meer hebben om mee samen te komen. Die zich niet meer thuis voelen in de kerk, in de steek gelaten of niet meer welkom. Omdat ze anders zijn, niet voldeden aan de eisen of verwachtingen van die kerk. Misschien wel een beetje tegendraads zijn. Of zich niet konden of wilden aanpassen aan die kerk.
De wereld lijkt in brand te staan. Er zijn oorlogen en dreigingen van oorlogen en een kernoorlog hangt als het zwaard van Damocles boven ons hoofd. Iedereen lijkt tegen iedereen te zijn. We lijken van de ene crisis in de andere te rollen, komen overal arbeidskrachten tekort, we verouderen, steeds minder mensen moeten het geld verdienen waar we van moeten leven. De liefde lijkt te bekoelen, de samenleving lijkt letterlijk en figuurlijk kouder te worden. En dan worden we ook nog eens overspoeld door asielzoekers. Mensen die ook een beroep willen doen op onze schaarse middelen, waardoor we zelf nog minder overhouden.